Czerwiec 2014

Niekiedy nasi pacjenci chorują tak długo, że dosłownie zżywają się z chorobą, a opiekunowie całkowicie się do niej przyzwyczajają ignorując objawy latami.

Wywiad.

Bari - husky w wieku około 15 lat z przewlekłym kaszlem, niewydolnością oddechową trwającą jak to określili właściciele od "zawsze". Z wywiadu wynikało, że choroba zaczęła się kiedy pies był starszym szczeniakiem i miała charakter wolno postępujący. Leczenie podejmowane na przestrzeni lat przez różnych lekarzy nie przynosiło zamierzonego efektu.


Postępowanie diagnostyczne.
Przyczyną konsultacji był ogólny ciężki stan psa. Pacjent miał ograniczoną świadomość, wysoką gorączkę, objawy wstrząsu septycznego i duszność o charakterze mieszanym.
Wykonano RTG klatki piersiowej.

 

USG jamy brzusznej - nieprawidłowości - powiększona hyperechogenna prostata, z licznymi małymi torbielami wewnętrznymi, pęcherz moczowy umiarkowanie wypełniony z dużą ilość tzw piasku.

Badanie krwi - w morfologii zmienione RBC 5,68x10^12/l, WBC 41,7x10^9/l  PLT 231x10^9/l i podstawową biochemię - bez zmian istotnych klinicznie.

Postawiono wstępne rozpoznanie - zapalenie bakteryjne prostaty z odmiedniczkowym zapaleniem nerek*. W diagnostyce różnicowej duszności wzięto pod uwagę - przewlekle bakteryjne zapalenie płuc, eozynofilową chorobę oskrzeli i płuc, przerzuty nowotworowe choć wydawały się mało prawdopodobne lub kombinacje wymienionych jednostek chorobowych. Za główną przyczynę złego stanu ogólnego wzięto infekcje w drogach moczowo - płciowych. Wprowadzono kombinację antybiotyków marbofloksacyna + amoksycyklina z kw. klawulanowym. Pacjent dobrze zareagował na leki - gorączka ustała, a samopoczucie poprawiło się.
Ponowna morfologia po około miesiącu wykazywała mniejszą leukocytozę - 28,7 10^9/l , trudności oddechowe zmniejszyły się, ale nie ustały. Po 6 tygodniach leczenia klinicznie jak i na kontrolnym radiogramie płuc zaobserwowano jedynie nieznaczną poprawę.

Zdecydowano o odstawieniu lekarstw na tydzień i wykonaniu TTW ( płukanie wewnątrztchawicze )
Pacjent został znieczulony, TTW wykonano przez jamę ustną z wykorzystaniem jałowej rurki intubacyjnej i psiego kateteru do cewnikowania pęcherza moczowego. Pobrany materiał przekazano na posiew ( bakteriologia i mikologia ) oraz na badanie cytologiczne.

Liczne eozynofile

Kolonia bakteryjna.

Obfity naciek zapalny z dominacją eozynofili. Centralnie widoczne bakterie.

W posiewie uzyskano obfity wzrost Pseudomonas aeruginosa wrażliwego między innymi na ciprofloksacynę. W badaniu cytologicznym widoczne było zapalenie eozynofilowe z obecnością nitkowatych bakterii położonych pojedynczo i tworzących kolonie.

Rozpoznanie.

Po badaniu cytologicznym i mikrobiologicznym postawiono rozpoznanie mieszanej infekcji  bakteryjnej wywołanej przez Pseudomonas aeruginosa i prawdopodobnie bakterie z gatunku Actinomyces.
Wprowadzono leczenie ciprofloksacyną 10 mg/kg 1xdzień per os i iniekcyjnie mieszankę penicylin ( prokainową i benzatynową ) w preparacie Penicillin L.A
Podczas leczenia uzyskano poprawę - kaszel zmniejszył się, a wydolność oddechowa zwiększyła się. Bari w ciągu 3 tygodni wyraźnie zwiększył masę ciała. Objawy nie cofnęły się jednak całkowicie a wywiad, predyspozycja rasowa i charakter nacieku zapalnego w drogach oddechowych wskazywał na eozynofilową chorobę  płuc i oskrzeli. Wprowadzono dodatkowo encorton w dawce 1mg/kg co drugi dzień. Pacjent jest w trakcie leczenia, czuje się dobrze.

Uwagi.

Zapalenie eozynofilowe oskrzeli i płuc jest tylko określeniem nacieku zapalnego, w którym eozynofile stanowią co najmniej 10% populacji komórek zapalnych. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić choroby alergiczne, nowotworowe, pasożytnicze, choroby eozynofilowe oskrzeli i płuc oraz rzadko infekcje bakteryjne. 
Rozpoznanie infekcji bakteryjnej jest wiarygodne kiedy w posiewie ilość wyhodowanych bakterii jest co najmniej 1,7 x 10*3 jkt/ml  lub liczba sfagocytowanych bakterii wewnątrz komórkowo wynosi co najmniej 2/50 pól w badaniu mikroskopowym.
O kontaminacji próbki materiałem z jamy ustnej mogą świadczyć - nabłonki płaskie i bakterie z gatunku Simonsiella.
W badaniu cytologicznym nie można rozpoznać jednoznacznie gatunku bakterii, ale obecność nitkowatych pałeczek tworzących kolonie mocno sugeruje actinomykozę, którą należy różnicować przede wszystkim z nokardiozą. W przypadku Bariego przewlekły przebieg kliniczny, reakcja na leki przemawia za Aktinomykozą. Pewność można byłoby uzyskać po zabarwieniu met. Ziehl-Neelsena lub po wyniku hodowli.

* przypadek jest omawiany wybiórczo kwestia zapalenia w drogach moczowo - płciowych nie była poruszana.

Doświadczenia własne autora. Wszystkie zdjęcia, badania ich opisy i interpretacje wykonał autor i nie wyraża zgody na ich kopiowanie i publikację. Wykorzystano informacje zawarte w - Choroby Zakaźne psów i kotów Craig E. Greene. Canine and Feline Cytology  Rose E. Raskin, Denny J. Meyer.